Ο πρώην Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας στο βιβλίο του «Ιθάκη» περιγράφει μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για την Ελλάδα, θέλοντας να συμβάλει και ο ίδιος στην πολιτική συζήτηση.
Ο πρώην Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί όπως φαίνεται μέσα σε 726 σελίδες να καταθέσει την δική του οπτική σχετικά με ορισμένα σημαντικά συμβάντα που καθόρισαν τα γεγονότα και τις εξελίξεις για την χώρα, την Αριστερά και τον ίδιο προσωπικά.
Οι δύσκολες συνθήκες που αντιμετώπισε
Αρχικά, ο Αλέξης Τσίπρας καταγράφει τις συνθήκες που επικρατούσαν στην Ευρώπη, την Ελλάδα και εν γένει την πολιτική σκηνή από την εποχή που ο ίδιος ανέλαβε κεντρικά πόστα στον Συνασπισμό και τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την αποχώρησή του από την προεδρία του κόμματος και τις επακόλουθες σποραδικές ενέργειές του.
Εξηγεί επακριβώς ποιες ήταν οι σκέψεις και η λογική που τον οδήγησαν σε κάποιες κομβικές επιλογές. Λόγου χάριν, δημοψήφισμα.
Ακόμα, ο κ. Τσίπρας μιλά για τους περιορισμούς την περίοδο της πρωθυπουργίας του. Καταγράφονται πολλοί διάλογοι, καταναγκασμοί, αλλά και εκφοβισμοί.
Οι επανειλημμένες συζητήσεις με την Άνγκελα Μέρκελ, αλλά και με τον Φρανσουά Ολάντ, είχαν έως έναν βαθμό γίνει αντιληπτές εκείνη την περίοδο. Ωστόσο οι λίγες σε αριθμό αλλά κρίσιμες σε σημασία επαφές με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Μπάρακ Ομπάμα έδειξαν και τα όρια των ελιγμών.
Η δική του οπτική
Στο δεύτερο κομμάτι του βιβλίου επικρατεί η προσωπική του άποψη για τα γεγονότα. Σε τέτοιου είδους προσωπικές αφηγήσεις η θέαση των γεγονότων δεν είναι ποτέ αντικειμενική, παρά τη προσπάθεια του συγγραφέα να παραθέτει και αντικειμενικά γεγονότα.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Αλέξης Τσίπρας ορισμένα γεγονότα της διακυβέρνησής του τα αποφεύγει ή τα προσπερνά γρήγορα.
Η αυτοκριτική
Αναγνωρίζει πως κρίσιμες αποφάσεις, όπως το δημοψήφισμα του 2015, ήταν απολύτως δικές του επιλογές αναλαμβάνοντας μάλιστα την ευθύνη για τις εξελίξεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχεται πως έκανε λάθος σε ορισμένες σημαντικές περιστάσεις και πέραν της οικονομίας. Λάθος ήταν η επιλογή μιας fast track προανακριτικής για τη Novartis.
Λάθος ήταν που η κυβέρνησή του παρασύρθηκε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ για την διαδικασία αδειοδότησης. Θεωρεί πως έπρεπε να ζητήσει από το Νίκο Παππά να μην κατέβει στις εκλογές μετά την καταδίκη του από το Ειδικό Δικαστήριο. Και σημειώνει πως στην επιλογή του Γιάνη Βαρουφάκη υποτίμησε τον ανθρώπινο παράγοντα.
Τα πρόσωπα της ιστορίας
Στο τελευταίο κομμάτι του βιβλίου μιλά για τα πρόσωπα της ιστορίας. Ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται σε πρόσωπα που τον περιέβαλλαν στην κυβέρνησή του και συνεργάστηκαν στενά μαζί του. Μιλά για τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον Πάνο Καμμένο και τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, όχι κάνοντας πολλές αναφορές βέβαια, παρά την συνεχή παρουσιά τους στα γεγονότα.
Ακόμα μιλά με πιο σκληρούς χαρακτηρισμούς για τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την Ζωή Κωνσταντοπούλου.
Τον Παύλο Πολάκη τον εμφανίζει ως γενεσιουργό παράγοντα αχρείαστης έντασης και προβληματικών διαφοροποιήσεων. Λίγες είναι και οι αναφορές για τον Σωκράτη Φάμελλο ή την Όλγα Γεροβασίλη.
Οι αναφορές στις συναντήσεις, που είχε σε διαφορετικές περιστάσεις με την Έφη Αχτσιόγλου, τον Αλέξη Χαρίτση και τον Νάσο Ηλιόπουλο, είναι εν πολλοίς καταγραφικές. Απεναντίας επιφυλάσσει σκληρούς χαρακτηρισμούς για τον Στέφανο Κασσελάκη, εξιστορώντας την μεταξύ τους επαφή.
Γιατί βιβλίο τώρα;
Συνήθως τέτοια βιβλία γράφονται από τους πολιτικούς όταν αποσύρονται από την ενεργό σκηνή και έτσι θέλουν να οικοδομήσουν την δική τους παρακαταθήκη για το παρελθόν. Όπως φαίνεται η περίπτωση του Αλέξη Τσίπρα είναι διαφορετική. Όλα δείχνουν πως θέλει να επανέλθει σε πρωταγωνιστικό πολιτικό ρόλο, άγνωστο με ποιον τρόπο, με ποιο όχημα και με ποιες πρωτοβουλίες.
