Επιμέλεια: Γιάννα Μυράτ
Το υψηλό στάνταρ πολιτισμού κι αισθητικής είναι τα χαρακτηριστικά της Αγίας Πετρούπολης και δεν μπορούν να λείψουν από κανένα δρώμενο της πόλης. Στην εορταστική έκθεση συμμετέχει και ένας Έλληνας μαέστρος.
Η τουριστική περίοδος στη βόρεια πρωτεύουσα που βρίσκεται στα ύψη, την κάνει ακόμη πιο πολυτελή και υπάρχουν όλο και περισσότεροι επισκέπτες. Αρκετά συνέδρια έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, όπως το Διεθνές Φόρουμ Μέσων Ενημέρωσης «Διάλογος Πολιτισμών», ο ημιμαραθώνιος «ZaBeg.RF», μια παρέλαση ρετρό μεταφορών κ.ά.
Ο μαέστρος Γκέργκιεφ άνοιξε το φεστιβάλ «Τα αστέρια των Λευκών Νυχτών» με μια μεγάλη πρεμιέρα της όπερας «Νόρμα». Και ολόκληρη η πόλη γιόρτασε την επέτειο του θρυλικού ποδοσφαιρικού συλλόγου «Ζενίτ» με μια ρεγκάτα, μια εορταστική συναυλία και φαντασμαγορικές εκδηλώσεις για τους οπαδούς. Και στον χώρο του λιμανιού Sevkabel, άνοιξε μια υπέροχη έκθεση «Ζενίτ – Πετρούπολη, 100 χρόνια μαζί».
Ένα μεγάλης κλίμακας έργο «Ζενίτ – Πετρούπολη, 100 χρόνια μαζί» δημιουργήθηκε για την έκθεση, η οποία διαθέτει 12 αίθουσες, που σύμφωνα με τον τύπο αντιστοιχούν στο «11+1 παίκτης σε μια ομάδα», καθώς και πέντε διαδραστικές εγκαταστάσεις.
Η έκθεση «Ζενίτ – Πετρούπολη, 100 χρόνια μαζί» είναι μια οπτικοακουστική εμπειρία. Στους επισκέπτες δίνονται κομψά ακουστικά, τα οποία περιέχουν ένα συναρπαστικό ραδιοφωνικό έργο για την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στην Αγία Πετρούπολη με υπέροχη μουσική συνοδεία και τη συμμετοχή διάσημων κατοίκων της πόλης. Έτσι, η πρώτη αίθουσα ανοίγει με μια ιστορία του Μιχαήλ Μπορίσοβιτς Πιοτρόφσκι, ενώ ακούγονται επίσης και πολλά άλλα διάσημα πρόσωπα που συνδέονται στενά με την Αγία Πετρούπολη και τη Ζενίτ.
Η απαλή φωνή του Έλληνα μαέστρου Θεόδωρου Κουρεντζή ο οποίος ζει πλέον στην Αγία Πετρούπολη, ακούγεται στην αίθουσα την αφιερωμένη στη ζωή του συλλόγου κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Η ιστορία του αποκλεισμού περιλαμβάνει εισιτήρια για τον ακυρωμένο αγώνα της Ζενίτ στις 22 Ιουνίου 1941, καθώς και τα σημειωματάρια του συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς. Ήταν ένθερμος οπαδός της Ζενίτ και παρακολουθούσε όλα τα παιχνίδια και τα γκολ που σημειώνονταν από τους γαλαζοπράσινους. Ο ηχητικός οδηγός αυτή τη στιγμή περιέχει αποσπάσματα από την Έβδομη Συμφωνία του.
Σε μια πόλη εξαντλημένη από την πολιορκία, στις 31 Μαΐου 1942, ακούγεται το σφύριγμα του διαιτητή. Είναι δύσκολο για τους ποδοσφαιριστές να παίξουν: είναι αποδυναμωμένοι και εξαντλημένοι. Οι μουσικοί του Λένινγκραντ είναι εξίσου εξαντλημένοι, αλλά αδούλωτοι. Στις 9 Αυγούστου του ίδιου έτους, ερμήνευσαν τη Συμφωνία Αρ. 7 του Σοστακόβιτς. Ένας ποδοσφαιρικός αγώνας και μια συναυλία στην φιλαρμονική αίθουσα της πολιορκημένης πόλης έδειξαν σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η βόρεια πρωτεύουσα της Ρωσίας δεν τα παρατάει.
Τον Ιανουάριο του 1944, το Λένινγκραντ απελευθερώθηκε από τον αποκλεισμό. Μόλις λίγους μήνες αργότερα, τον Αύγουστο, η Ζενίτ κέρδισε το Κύπελλο της ΕΣΣΔ για πρώτη και μοναδική φορά σε ολόκληρη τη σοβιετική ιστορία της. Η πόλη υποδέχτηκε την ομάδα με τον ίδιο τρόπο όπως τους νικηφόρους στρατιώτες που επέστρεφαν από το μέτωπο λίγο αργότερα.
«Η Αγία Πετρούπολη και η Ζενίτ είναι πανομοιότυπες έννοιες», λέει η Άγκνια Στερλίγκοβα, διευθύνουσα σύμβουλος του γραφείου του μουσείου Planet9. «Το να υποστηρίζεις την ομάδα σου είναι μέρος του πολιτιστικού DNA της πόλης μας, όπως και οι σουίτες των αιθουσών του παλατιού που έγιναν η καλλιτεχνική εικόνα για την έκθεση. Γιατί με αυτόν τον τρόπο, η Αγία Πετρούπολη δηλώνει τη σύνδεσή της με τη Ζενίτ, χωρίς να παρεμβαίνει στην ιστορία των ορόσημων που έχει περάσει ο σύλλογος μαζί με την πόλη τα τελευταία 100 χρόνια».
Αρκετές αίθουσες είναι αφιερωμένες στην περίοδο γέννησης της Zenit-Stalinets μέσα στα τείχη του Μεταλλουργείου του Λένινγκραντ, καθώς και στα στάδια όπου έπαιξε η ομάδα. Οι ρίζες της Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης βρίσκονται στο εργοστάσιο μετάλλου του Λένινγκραντ, το οποίο έφερε το όνομα του Στάλιν.
Μια αίθουσα στην έκθεση είναι αφιερωμένη στους οπαδούς. Η πιο διάσημη οπαδός του συλλόγου ήταν η κάτοικος της Αγίας Πετρούπολης Σοφία Αράνοβιτς. Ήρθε σε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα της Ζενίτ το 1935. Μετά την επιστροφή της ομάδας από την εκκένωση, βοήθησε στην οργάνωση της καθημερινής ζωής των παικτών. Μέχρι τον θάνατό της το 2006, παρέμεινε αφοσιωμένη στη Ζενίτ, υποστηρίζοντάς την στις δύσκολες στιγμές όπως και στις στιγμές θριάμβου.
«Αυτή η έκθεση είναι ένα πραγματικό δώρο για όλους όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο και την πόλη μας», λέει ο προπονητής της Ζενίτ, Σεργκέι Σεμάκ. «Είναι ιδιαίτερα ωραίο να βλέπεις πώς το ποδόσφαιρο είναι συνυφασμένο με τη ζωή της Αγίας Πετρούπολης: από τους αγώνες αποκλεισμού μέχρι τις σύγχρονες νίκες».
Η Πινακοθήκη της Δόξας στην έκθεση «Ζενίτ – Πετρούπολη, 100 χρόνια μαζί».
Λαμπερά κομφετί πέφτουν βροχή πάνω στους νικητές του τελικού από την οροφή του σταδίου. Θα το ανακαλύψει κάνεις στην χρυσή διαδραστική αίθουσα, δίνοντας χαρά τόσο στα παιδιά, όσο και στους ενήλικες επισκέπτες.
