Άρθρο του Francesco De Palo στην ιταλική εφημερίδα www.ilfattoquotidiano.it
Η 65η επέτειος της ανεξαρτησίας της Κύπρου, η οποία συμπίπτει (στις 20 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους) με την ένταξή της στον ΟΗΕ, αποτελεί μια σημαντική επέτειο, όχι μόνο για το νησί που γέννησε την Αφροδίτη, αλλά και για όλες εκείνες τις χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο Θάλασσα και των οποίων οι συμμαχίες και οι στρατηγικές μεταβάλλονται.
Το σημείο εκκίνησης για όλες τις συζητήσεις που αφορούν τη Λευκωσία, μέλος της ΕΕ, είναι αναμφίβολα η 20ή Ιουλίου 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στο νησί σε απάντηση σε μια απόπειρα πραξικοπήματος στην Ελλάδα. Έκτοτε, η Άγκυρα έχει παράνομα καταλάβει το βόρειο τμήμα της Κύπρου, εγκαθιδρύοντας μια αυτοανακηρυγμένη κυβέρνηση, μη αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ ή τη διεθνή κοινότητα επειδή ήταν προϊόν ένοπλης εισβολής.
Ένα déjà vu, αν σκεφτεί κανείς την εποχή που διανύουμε, καταδεικνύει για άλλη μια φορά πώς η διπλωματία του ΟΗΕ και της ΕΕ δεν έχει αποφέρει κανένα αποτέλεσμα. Κατά τη διάρκεια των επισκέψεών μου στην Κύπρο, είδα με τα ίδια μου τα μάτια τι είχε συμβεί στα κατεχόμενα εδάφη. Όλοι οι μη μουσουλμανικοί χώροι λατρείας -μαρωνίτες, χριστιανοί, ορθόδοξοι, εβραϊκοί- καταστράφηκαν από τα τουρκικά τανκς. Νεκροταφεία ισοπεδώθηκαν, εκκλησίες μετατράπηκαν σε στάβλους, θέρετρα ή οίκους ανοχής. Θυμάμαι μάλιστα έναν Ιταλό διπλωμάτη να με συμβουλεύει να πάω στην παραλία για μπάνιο, αντί να βγάζω φωτογραφίες, να κάνω ερωτήσεις, να γνωρίζω ανθρώπους, να μιλάω σε συνέδρια και να βλέπω μέσα από τα μάτια ενός δημοσιογράφου τι είχε πραγματικά συμβεί. Αλλά όχι, ο δημοσιογράφος πέρασε το συρματόπλεγμα και τη συνοριακή διάβαση, με την ιταλική του ταυτότητα εμφανώς τοποθετημένη δίπλα στην δημοσιογραφική του κάρτα. Και πήγε να δει.
Γιατί δεν υπάρχει πλέον καμία συζήτηση στην Ευρώπη για την Κύπρο και αντ’ αυτού συζητείται η πιθανή ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ; Επειδή απουσιάζει μια διπλή προσέγγιση, ο σχεδιασμός και ο καθορισμός αξιών. Τι είδους Ευρώπη θέλουμε για το μέλλον της Μεσογείου; Μια διευρυμένη Ευρώπη χωρίς περιορισμούς ή, με τον φυσικό σεβασμό των πολυμερών συμμαχιών, μια Ευρώπη που βασίζεται σταθερά στις αρχές στις οποίες ιδρύθηκε;
Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο της συζήτησης, μαζί με ένα γεωπολιτικό ζήτημα: η ενέργεια. Πριν από την διαβόητη επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, βρισκόταν σε εξέλιξη η κατασκευή του αγωγού EastMed, για τη μεταφορά φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ιταλία μέσω Κύπρου και Ελλάδας. Θα ήταν ένα μνημειώδες εγχείρημα, δεδομένου ότι έχουν ανακαλυφθεί τεράστια κοιτάσματα φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο. Η δολοφονική φρενίτιδα των φονταμενταλιστών έβαλε τέλος σε όλα.
