Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2024 οδήγησε την αεροπορική βιομηχανία σε απότομη προσγείωση, καθώς τα εισαγόμενα ανταλλακτικά για τα αεροπλάνα της είναι δυσεύρετα και η εγχώρια παραγωγή έχει σχεδόν παγώσει.΄
Ενδεικτικό της κατάστασης είναι ότι οι ρωσικές εταιρείες κατασκευή αεροσκαφών παρέδωσαν μόνο ένα από τα 15 επιβατικά αεροπλάνα που αναμένονταν φέτος, αναφέρει το Reuters, επικαλούμενο στοιχεία της ελβετικής εταιρείας ch-aviation που παρακολουθεί τον κλάδο των αερομεταφορών.
Από τον στόλο των 700 αεροπλάνων στη Ρωσία, τα περισσότερα προέρχονται από την ευρωπαϊκή Airbus και την αμερικανική Boeing, οι οποίες σταμάτησαν τις παραδόσεις στη Ρωσία μετά τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν μετά την έναρξη της εισβολής. Οι ρωσικές αερογραμμές βασίζονται τώρα σε περίπλοκες διαδρομές εισαγωγών μέσω τρίτων χωρών για να εξασφαλίσουν ανταλλακτικά κρίσιμα σημασίας.
«Δεν υπάρχει βάση ανταλλακτικών, δεν υπάρχει τεχνολογία, δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις παραγωγής, δεν υπάρχουν μηχανικοί» δήλωσε πηγή στη ρωσική αεροπορική βιομηχανία. «Για να τα χτίσουμε αυτά από το μηδέν θα χρειαστούν χρόνια, αν όχι δεκαετίες».
Δεδομένου ότι είναι η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου, η Ρωσία εξαρτάται από τα αεροπλάνα για τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων σε 11 διαφορετικές ζώνες ώρας.
Μια σειρά από πρόσφατα περιστατικά ανέδειξαν την ανάγκη συντήρησης του στόλου για να μην καταρρεύσει. Στα τέλη Ιουλίου, ένα σοβιετικής κατασκευής Antonov An-24 του 1974 συνετρίβη στη ρωσική Άπω Ανατολή και παρέσυρε στον θάνατο τους 48 επιβαίνοντες.
Λίγες ημέρες αργότερα, η κρατική Aeroflot ακύρωσε δεκάδες πτήσεις λόγω μεγάλης κυβερνοεπίθεσης.
Στις διεθνείς κυρώσεις ήρθαν να προστεθούν τα υψηλά επιτόκια, στα οποία ευθύνονται εν μέρει οι μεγάλες καθυστερήσεις στις παραδόσεις νέων αεροσκαφών, ανέφεραν στελέχη και αξιωματούχοι.
Αεροπλάνο Antonov An-24 της Polar Airlines υποβάλλεται σε εργασίες συντήρησης σε αεροδρόμιο του Γιακούτσκ το 2023 (Reuters)
Το 2021, πριν από την έναρξη του πολέμου, η Ρωσία προσέθεσε 52 εμπορικά αεροσκάφη στον στόλο της, στα οποία περιλαμβάνονται 27 από την Airbus, 3 από την Boeing, καθώς και 22 ρωσικά Sukhoi Superjet που κατασκευάστηκαν με εισαγόμενα εξαρτήματα.
Από τότε, μόνο 13 αεροπλάνα έχουν προστεθεί στον στόλο: 12 Superjet που χρησιμοποιούνται από τις αεροπορικές εταιρείες και ένα δικινητήριο Tupolev Tu-214 με το οποίο πετά ο 1ος αντιπρόεδρος της ρωσικής κυβέρνησης Ντένις Μαντούροφ, σύμφωνα με τοπικά μέσα και μια πηγή που δεν κατονομάζονται. Ο αριθμός επιβεβαιώνεται από στοιχεία του FlightRadar24.
Η κυβέρνηση έχει επανειλημμένα αναθεωρήσει τους στόχους παραγωγής. Στα μέσα του 2024, περιόρισε τον στόχο για τις παραδόσεις του 2024-25 από τα 171 αεροσκάφη σε μόλις 21. Τον περασμένο μήνα ανακοινώθηκε ότι οι στόχοι θα αναθεωρηθούν εκ νέου λόγω των υψηλών επιτοκίων, τα οποία αυξάνουν το κόστος.
Πέρυσι, η κρατική εταιρεία Rostec επιχείρησε να χρησιμοποιήσει ρωσικά εξαρτήματα για την παραγωγή του νέου επιβατικού αεροπλάνου Yakovlev MC-21, όμως το αεροσκάφος ήταν πολύ βαρύτερο από τη βερσιόν που παραγόταν με εισαγόμενα εξαρτήματα. Ως αποτέλεσμα, οι αεροπορικές εταιρείες είναι απρόθυμες να το αγοράσουν, ανέφερε πηγή στην αεροπορική βιομηχανία.
Την Τρίτη, η Rostec ενημέρωσε την κυβέρνηση ότι η παραγωγή των μοντέλων MC-21, J-100 και IL-114 θα αρχίσει το 2026 με καθυστέρηση δύο ετών.
Στο μεταξύ, η Ρωσία συνεχίζζει να εξαρτάται από προμηθευτές σε άλλες χώρες. Στοιχεία των τελωνείων δείχνουν ότι εξαρτήματα αξίας τουλάχιστον 300.000 δολαρίων εισήχθησαν το 2024 μέσω Τουρκίας, Κίνας, Κιργιζίας και Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
Ανάμεσά τους, εξαρτήματα της γαλλικής Safran, της αμερικανικής Honeywell και της βρετανικής Rolls-Royce.
Οι εταιρείες αυτές δεν παρέβησαν την απαγόρευση εξαγωγών από Ρωσία, όπως η Μόσχα έχει αναπτύξει ένα σύστημα παράλληλων εξαγωγών μέσω του οποίου ξένα εμπορεύματα φτάνουν στη χώρα χωρίς τη γνώση ή συγκατάθεση των κατασκευαστών.
Ο περιορισμένος αριθμός αεροπλάνων την ώρα που η ζήτηση παραμένει υψηλή ανεβάζει το κόστος των εισιτηρίων, σύμφωνα με δεδομένα της στατιστικής υπηρεσίας Rosstat.
Η Μόσχα αναγκάζεται έτσι να καταφύγει σε ασυνήθιστες λύσεις, ζητώντας για παράδειγμα από αεροπορικές εταιρείες της Κεντρικής Ασίας, όπως το Καζακστάν και το Ουζμπεκιστάν, να αναλάβουν τοπικά δρομολόγια εντός Ρωσίας.
